In memoriam Math Bartholomée
Voor onze vereniging was Math een echte Caeciliaan: een icoon.
Als rasechte Gulpenaar , waar hij overigens ook trots op was, kwam Math al jong in aanraking met de koorzang. Als tiener kreeg hij muziekles van directeur Reinards en op de ledenlijst van de jubileumgids in 1932 bij gelegenheid van het 75 jarig bestaansfeest van het Kerkelijk zangkoor St. Gregorius, prijkte reeds zijn naam als lid van het jongenskoor.
In 1952 werd Math, samen met ons onlangs overleden ere-bestuurslid Wiel Vliegen , lid van Caecilia en versterkten zij de bassen. Het waren toen woelige jaren in de zangerswereld in Gulpen, zo hebben wij vaker mogen opmaken uit de talrijke annecdotes van Math. Met zijn verkiezing tot voorzitter in 1957, als opvolger van de heer Ploem, werd min of meer gebroken met de traditie dat de voorzitter uit voorname kring moest stammen, zo lezen we in zijn eigen verhaal in de feestgids van ons 150 jarig bestaan.
Toen diverse bestuursleden vanwege hun leeftijd te kennen gaven te gaan stoppen, moest Math op pad om nieuwe bestuurders te vinden.
Hij wist met zijn enthousiasme voor zijn Caecilia, bij huisbezoek aan aspirantleden voor zijn bestuur, hun over te halen met: het is maar voor een periode van drie jaar, daarna zijn er immers weer verkiezingen. Dat dit voor een aantal mensen uiteindelijk 10 periodes van 3 jaar werden is zeker mede de verdienste van Math en zegt iets over de kwaliteiten van hem als voorzitter. Met het aantreden van een nieuw en jong bestuur brak er ook een nieuw tijdperk voor Caecilia aan. Eerst moest deur voor deur nagelopen worden om leden te werven. Er was geen of nauwelijks muziek, geen geld en een kleine groep onervaren zangers. Zo kwam het voor dat bij kascontrole uit de stukken bleek dat er meer uitgegeven was dan er was binnengekomen, maar toch was er nog geld over, zo vertelde Math geamuseerd. Zijn trots was dat hij in zijn 27 jarige periode als voorzitter, Caecilia heeft uitgebouwd van een "Zängske" tot een in Gulpen en haar omgeving algemeen geachte vereniging.
Een hoogtepunt onder zijn voorzitterschap was het 125 jarig bestaan in 1981, waarbij een groots jubileumconcert onder dirigent Fer Frings werd gegeven. Bij dat jubileum ontving Caecilia ook de Koninklijke erepenning van Koningin Beatrix. Voor zijn grote verdiensten werd hij in 1984, terecht tot erevoorzitter benoemd. Hij bleef ook na zijn actieve periode in plezierig contact met zijn zangersvrienden en zeker met de medebestuurders van het eerste uur, die hem nog regelmatig bezochten. In het vuur van het betoog vergat hij soms een borrel aan te bieden, waarvoor hij zich bij vertrek verontschuldigde. Onze voorzitter heeft bij een recent bezoek aan hem een andere ervaring opgedaan; hij vroeg hem zelf de koffie te maken en alle spullen die daarbij horen uit de kast te pakken , maar wees hem er vooral op weer alles op de juiste plek terug te zetten, opdat hij het weer vanwege zijn slecht gezichtsvermogen zelf terug kon vinden. Door zijn fenomenale geheugen was het een groot genot om naar zijn verhalen te luisteren.
In december 2011 heeft Caecilia op zijn feest ter gelegenheid van zijn 90 ste. verjaardag ,als verrassing een aubade gebracht , hetgeen hij en zijn familie bijzonder op prijs stelden. Math was naast ras echte Gulpenaar , 37 Jaar werkzaam op de Brands Bierbrouwerij te Wijlre, waar hij uitgebreid over kon vertellen over de directe contacten met collega's, maar vooral met de directie; de heren Frits en Guus Brand. Toen in 1974 het Brandkoor werd opgericht, vormde Math als gekend en ervaren zanger één van de steunpilaren om dit van de grond te tillen. Het "Otsje Nasj" was daar een van de eerste liederen en hij heeft dit ook voor zijn afscheid gekozen.
Ondanks dat hij, na een meer dan 50 jarig gelukkig huwelijk, door het overlijden van zijn echtgenote Riet die in het Dr. Ackenshuis verpleegd werd en die hij iedere dag trouw met de taxi bezocht, voorgoed alleen kwam te staan, bleef hij zelfstandig wonen in de Nieuwstraat. Ook toen zijn fysieke toestand en zijn gezichtsvermogen nog verder achteruit ging, peinsde hij er niet over zijn zelfstandigheid op te geven. Zijn trots, de groetentuin, heeft hij zo lang mogelijk zelf bewerkt. Toen bukken te moeilijk werd kroop hij over de grond. Zodra de ijsheiligen voorbij waren moesten de bloembakken met geraniums weer aan de gevel.
Bij de bouw van zorginstelling Klein Gulpen, heeft hij overwogen te verkassen, maar de gedachte dat hij de degelijke meubels, die hij samen met Wiel Vliegen in 1948 had gemaakt, zou moeten achterlaten, vond hij ondraaglijk. Zijn naasten, thuishulp, goede afspraken met de buurman en het luisterboek maakten het mogelijk dat hij dan ook tot aan het eind van zijn leven heeft kunnen wonen op zijn geliefde plek op t bergske in der langeberg. Hoezeer hij de laatste jaren ook in zijn fysieke mogelijkheden werd beperkt; hij constateerde hoe het was, maar hij klaagde nooit. In die zin is hij een inspirerend voorbeeld geweest voor ons allemaal.
Math, wij zijn er van overtuigd dat jij aan de andere kant vele bekenden, waaronder vele Caecilianen, zult ontmoeten om samen met hun over Gulpen, De Brand Bierbrouwerij en Caecilia annecdotes op te halen.
Wij zullen je missen, niet alleen in de periode van de donateursaktie, als je belde wanneer ze bij jou zouden komen om de gereedstaande enveloppe op te halen, maar ook vanwege de vele verdiensten en het warme hart dat je steeds en tot aan je levenseinde hebt gehad voor Caecilia.
Math, bedankt en Adië
Gulpen, januari 2014
