In memoriam Hein Hermans
In december 1980 kwam Hein mede op wens van onze dirigent Fer Frings, die ook het Jozefkoor in Vaals leidde, naar Caecilia in Gulpen. Het jaar daarop vierde Caecilia het 125-jarig bestaansfeest en bij de jubileumactiviteiten hoorde een concert op niveau. Daarbij konden we wel wat versterking gebruiken. Het zou niet bij dat ene jubileumconcert blijven. Hein voelde zich thuis bij Caecilia en bleef ons koor trouw: 33 jaar lang. Trouw met hoofdletters wel te verstaan, want die hele enkele keren dat Hein op de motor of bij slecht weer met de auto niet richting Gulpen kon komen, was dat omdat hij zijn verplichtingen tegenover zijn Jozefkoor in Vaals na wenste te komen.
Hein was een groot liefhebber van de zang en had zelf als koorzanger bijzondere talenten. Een fraaie basstem, een heel goed gehoor en kennis van muziek. Met deze kwaliteiten was hij zijn collega-zangers van de baspartij tot grote steun. Het was een voorrecht naast Hein en met Hein te mogen zingen. In al die lange jaren heeft hij met zijn stem, die ondanks het klimmen der jaren niets aan kracht en zuiverheid inboette, kleur gegeven aan zijn partij en mede daardoor aan het koor.
Hein was geliefd bij velen, niet alleen door zijn gevoel voor humor, maar veeleer nog door zijn bescheidenheid, de stille kracht op de achtergrond die genoeg had aan een half woord om iets te begrijpen en zelf kort en terzake zijn mening ventileerde. Hein was gewoon, Hein was gewoon bijzonder.
Afgelopen juni manifesteerde zich een 5 jaar eerder behandelde aandoening op onheilspellende manier. Maar Hein bleef optimistisch en stelde alles in het werk om het ziekteproces te stoppen en aanvankelijk leek dit succesvol. Immers eind oktober leek een operatie die aanvankelijk onmogelijk leek, toch mogelijk. We waren half november dan ook blij verrast toen Hein aangaf samen met Roos naar de Caecilia-avond te willen komen, waar we nog een gezellige avond samen beleefden. Noch Hein, noch wij hadden toen het gevoel dat dit zijn laatste deelname aan een kooractiviteit zou zijn.
Echter de waarschuwing van de specialist dat er terugval mogelijk was, werd bewaarheid en de toch altijd optimistische Hein uitte bij een bezoek aan het Atrium ziekenhuis te Heerlen ook weer heel realistisch zijn twijfel over de goede afloop met de constatering: Mit die longe, dat kunt nit mie jot.
Met bewondering voor de moed waarmee hij zijn ziekte tegemoet is getreden en met grote dankbaarheid voor zijn belangeloze inzet gedurende 33 jaar Caecilia-lidmaatschap nemen wij afscheid van een warm mens.
Hein, rust zacht.
Gulpen, december 2013
De dankbetuiging, zoals gepubliceerd in het weekblad de Omroeper
